Nachtgasten

Afgelopen maand ben ik naar een voorstelling gegaan van Nachtgasten in RASA. Nachtgasten is toneel waar ze beroemde acteurs uitnodigen om te gaan improviseren. Elke acteur krijgt beperkte informatie en weet niet alles van elkaar. Het publiek weet alles en ziet hoe de acteurs strugglen met elkaar.

Informatie

Naam voorstelling:    Nachtgasten

Naam gezelschap:    Baracuda

Locatie:        RASA, Utrecht

 

Dit is een recensie van hetzelfde concept alleen een ander verhaal. Ze doen zo veel verhalen dat ze niet allemaal worden gerecenseerd.  

Ze moeten iets doen!

 

De activist

door Loek Zonneveld gezien 22 november 2013 | Gepubliceerd:24 november 2013

                   

Een conspiratief zooitje ongeregeld, dat is het. De kont tegen de krib! Maar eerst nog een pilsje. Directe actie! Maar morgen kan ook nog. Onhandigheid kent geen tijd. Maar wat doen we met de gijzelaar?

Het zijn de vrije jongens van het Noord Nederlands Toneel uit de tijd van Koos Terpstra in het eerste decennium van de nieuwe eeuw. Ze hebben in die ruime acht jaar een rauw potje toneel leren spelen en zijn bij elkaar gebleven als de Nachtgasten van het improvisatietoneel. Met een eigen publiek op vaste stekken en met een eindeloze stoet gasten uit de toneelwereld die graag mee komen puzzelen als het zo uitkomt.

Hun avonden kunnen lang, intensief en razend spannend zijn. Nu hebben ze iets nieuws. Uit bij elkaar vergaarde stof heeft Rutger Kroon een heus toneelstuk gebakken en dat gaan ze een poos spelen, Niels Croiset, Koen Wouterse en Yorick Zwart. Ze hebben er zelfs een regisseur bij gevraagd, Wannie de Wijn. De activist is de titel. Vertrouwd is de deels geïmproviseerde inleiding en het af en toe stopzetten van de handeling (zaallicht aan) om een tijdsprong te maken of om een ruwe afslag dan wel een zachte plotwending nader toe te lichten.

Henk, Diederik en Bodde (als ik de namen goed heb verstaan) vormen al enige tijd een kleine kern biologische actievoerders tegen plofkippen, artificieel opgekweekte sojaculturen en ander veganistisch ongerief. Diederik heeft onlangs wegens drammerige verbale opdringerigheid een paar uur op de vliering van de biologische boerderij van Bodde opgesloten gezeten, voor straf. Na een week bedenktijd over dit taaie ongerief heeft hij de activistische nucleus voor spoedberaad bij elkaar geroepen. Op dat moment komen wij in het verhaal. De bebaarde boer van het drietal, Bodde, zoekt niet zozeer een vrouw, alswel de definitieve bevrijding uit hun eindeloze geouwehoer. En als het kan met een paar miljoen op de boerenleenbank. Maar hoe legt hij zijn companeros uit dat hij zijn biologische boerderij aan de meest biedende gaat verkopen?

De Titaantjes van het activisme willen een radicalere koers in slaan, zoveel is duidelijk. Maar hoe sla je een radicale koers in? En hoe radicaal kan die koers dan wel wezen? Als je geen echt heldere vijand meer ziet, hoe creëer je die dan? En als je hem (of haar) eenmaal hebt, hoe reken je er dan weer mee af? De existentiële onhandigheid waarmee deze actievoerders zich met kostelijke oneliners door de mijnenvelden en valkuilen van het activisme worstelen, is goed voor een kleine twee uur vermakelijk, zij het niet zeer diepgravend of vermanend toneel.

De horizonten en nieuwe verten van hun daadkracht worden ook nogal ingeperkt door de benauwde inzichten en krappe belangen die hun onderbuikgevoelens beslissend inkleuren. Verder kunnen wij, vanwege de beperkte hoeveelheid plotwendingen, hier niet al te veel méér onthullen. Er zal, zo is mijn inschatting, door veel improvisaties in de loop van de speeltijd nog wel het een en ander aan het verhaal verbouwd en verspijkerd worden. Met alle denkbare consequenties voor de raadselachtige gijzelaar in de enorme weekendtas tijdens het slot van De activist.

[sterren toegekend door de redactie

Bron: http://www.theaterkrant.nl/recensie/de-activist/

 

Vorm

De voorstelling vond plaats in RASA, Utrecht. Het is een klein zaaltje waar zo’n 200 man in past. RASA is een vlakkenvloertheater.

Omdat de zaal vrij klein is, ben je veel meer betrokken bij het toneelstuk. Je kan duidelijk de gezichtsuitdrukkingen zien van de acteurs en er zijn geen microfoons nodig om de acteurs te verstaan.

Het toneel is vrij leeg. Er staan wat attributen die aansluiten bij het thema van het stuk, zoals stoelen en tafels in bepaalde stijl. Er zijn lichten die de hele voorstelling aanstaan en niet veranderen. Je weet immers niet wat er gaat gebeuren. Met dit decor kunnen de acteurs alle kanten op.

Er wordt nauwelijks gebruik gemaakt van muziek en special effect. Alleen als het toneelstuk begint en wanneer er wordt gedacht dat het is afgelopen is er muziek. De muziek is gelinkt met het thema.  

 

Inhoud

Het verhaal van de voorstelling ging over een bank die investeren in een groenere wereld. De bank word gerund door de dochter van de oprichter van de bank. De bank dreigt failliet te gaan en kan alleen gered worden als een Amerikaanse bank geld investeert en de regering hulp bied. De bank heeft afgelopen jaren een slechte naam gekregen door fraude schandalen. De broers van de eigenaar hebben haar nooit gemogen. De broers werken bij een andere bank. Ze bieden de zoon van haar, die ook bij haar bank werkt een baan aan, als hij zorgt dat de deals niet doorgaan en failliet zal gaan. Hijzelf mag zijn moeder niet omdat zei altijd bezig was met werken en hij heeft een hekel aan de bank. De vriendin van hem werkt ook bij de bank en wil graag dat de bank overeind blijft. Maar zei wordt verdacht dat zij vreemd is gegaan met een andere werknemer. Het is dus een zooitje daar en het is aan de acteurs hoe ze het verhaal gaan spelen zonder dat ze het dus weten van elkaar.

Het publiek weet alle verhaallijnen van mekaar, maar de acteurs niet. Zij weten niet welke geheimen hun mede acteurs bij zich dragen.

Ik vond dit het zieligst voor de bankdirectresse. Niemand mocht haar, en haar zoon probeert van binnenuit de bank te forceren. Zij had de moeilijkste rol om te spelen.

Functie

De voorstelling is helemaal bedoeld om het publiek te amuseren. Er wordt veel afgewisseld tussen grappig en serieus. Er zijn veel mooie scenes die soms zonder woorden van de acteurs worden gespeeld.

Het stuk draait dus vooral om de improvisatie skills van de acteurs. Hoe beter ze kunnen improviseren en kunnen inleven in hun personage hoe mooier het spel. Het leuke is dus als je het verhaal speelt met andere acteurs dat je dan een heel andere voorstelling krijgt omdat ze andere keuze’s maken en de rollen op hun manier spelen.

 

Jouw reactie

Het is niet de eerste keer dat ik naar nachtgasten ga. Ik ga zo’n twee jaar 3 à 4 keer per jaar naar deze voorstellingen. Ik verwachtte dat ie weer zo mooi, leuk, en grappig zal worden als de vorige keren.

De acteurs van deze keer waren allemaal uitzonderlijk goed. Dit zorgde voor een mooi stuk en dat heeft zeker indruk op me gemaakt.

Het was een een geslaagde avond. Het verhaal zoals altijd was goed en uitdagend.  Elke acteur had leuke en originele geheimen. Bijvoorbeeld degene waarmee de vriendin van de zoon vreemd mee ging, bleek homo te zijn. Je hebt nog veel meer van deze voorbeelden. Dit zorgde dat het verhaal erg grappig en interessant bleef. Ik heb me met dit verhaal net zoveel vermaakt als altijd en ik vind het zeker een aanrader om er eens naartoe te gaan. Elke voorstelling zit vol en terecht.